Ben ik anders?
Natuurlijk ben ik anders, niemand is gelijk, we zijn in weze
uniek, met onze karakters en gedachten, onze on en hebbelijkheden, onze wensen
en keuzes.
Toch begin ik te twijfelen aan mijn wil om steeds maar bezig
te zijn, alles wat ik graag wil, wat ik wil doen of nog steeds doe. Of dat ooit
nog zal lukken.
Ik heb nog zoveel wensen maar het er op gaat lijken dat ik
daar geen tijd meer voor krijg.
We worden oud, ook ik. Ik voel dat aan den lijve, wordt
geleidelijk aan beperkt, zowel fysiek als financieel.
Toch wil ik elke dag creatief bezig zijn. Schilderen,
tekenen, schrijven, zelfs muziek maken en zingen, alhoewel ik qua stem ook niet
veel meer kan doen.
Wandelen in de natuur is een probleem. Vakanties zijn niet
meer te betalen, maar zelfs als dat wel kon zou ik moet rekening moeten houden
met mijn beperkingen.
En boeken, veel lezen, iets wat ik ook graag doe.
We blijven nieuwsgierig. Ik volg de ontwikkelingen en erger
mij aan alle ondoorzichtige beslissingen die meestal na veel gesjoemel en egotrippende
lange tenen worden uitgevoerd, waarna blijkt dat wat fout kan inderdaad
fout is gegaan. Dan liggen de bedenkers
ineens op het kerkhof. Wie verantwoordelijk zijn, zijn ver te zoeken. Zonder
aanziens des persoons worden financiële constructies bedacht waar niemand grip
op heeft en waar alleen de bedenkers beter van worden. Ofwel hoe creëer je een
crisis.
Hebzucht en macht ondergraven humaniteit.
Maar daar tegenover geniet ik van al het mooie dat ik om mij
heen zie. Opgroeiende kleinkinderen, de onschuld en de blijdschap die zij
vertegenwoordigen. De schoonheid van de wereld waarop wij leven, dat wij dat
kunnen beleven en ondergaan. Als enig leven wezen zien en kunnen wij als mens
de magische klanken van muziek letterlijk voelen, genieten van de betoverende
kleuren van de seizoenen, en de indrukwekkende en ademloze beelden van een
spectaculaire natuur die de onderzoekers, de kunstenaars en de wetenschap ons
telkens weer kunnen laten zien.
Daarom zit mijn bejaarde hoofd nog vol fantasieën en ideeën.
Een gedicht rolt er af en toe zomaar uit. Mijn fantastische
verhaal vraagt om een heroïsch eind en schetsboeken liggen altijd klaar met
hele en half afgemaakte tekeningen.
Laden puilen uit met productie van de afgelopen jaren, en ik
vraag mij af waar steeds weer nieuwe creaties moeten worden geborgen. Maar
stoppen is geen optie.
Doen is belangrijker dan het resultaat, een mooie gedachte.
Evenwel, nog steeds koester ik de ijdele
hoop dat mijn werk iets op gaat brengen, die waardering gaat krijgen en
revenuen zal opleveren welke mijn en onze resterende tijd wat zorgelozer zal
maken. Een luchtballon met hoop op een spreekwoordelijk binnenvarend schip
zweeft als een droom door mijn hoofd, zelfs een klein bootje zou het verschil
kunnen maken. Maar de combinatie luchtballon/droom is geen logisch gegeven. Of
ik ooit nog een atelier zal hebben om alsnog een groot meesterwerk te kunnen
creëren zal wel een illusie blijven. Alhoewel, dromen, daar is niks mis mee. Ze
zijn bedrog, zeggen ze, maar het is een bezigheid dat in je hoofd afspeelt, en
dat kan niemand je afnemen.
C.
Het een you tube filmpje "ben ik anders"
<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/P1OUUq1g0zg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten