DE WAARHEID ??

Terug

DE WAARHEID ??

Of  het de leeftijd is, of de dingen die om je heen gebeuren, de veranderende wereld. Ik weet het niet. Het komt regelmatig voor dat ik mij verdiep in filosofische gedachten, met vragen als waarom, en waarvoor. Of wat is wel of niet waar.

 Vooraleerst, ik ben een product van de vorige eeuw, de eerste helft, van voor de oorlog. Opgevoed in een arbeidersgezien met een katholieke achtergrond.

 De tweede wereldoorlog heeft naar mijn mening invloed gehad op het religieuze denken van mijn moeder. Zij was grotendeels verantwoordelijk voor onze vorming op dat gebied, want mijn vader was kort na de oorlog al snel uit het beeld. Hij ging er met de buurvrouw vandoor en liet mijn moeder met een schamele alimentatie achter. Gelukkig was zij van een nature opgewekte vrouw, simpel, vrijzinnig en gemakkelijk, haar manier van opvoeden was zeer losjes. De kerk was aanwezig als we vanuit school werden gestuurd naar de noodzakelijke bijeenkomsten en kerkelijke verplichtingen. Een katholieke school, met een apart jongens en meisjes deel. In die tijd was de kerk vrijwel onaantastbaar en in het dagelijkse leven was Zondags naar de kerk heel gewoon. Mijn eerste negatieve ervaring was tijdens een sinterklaasfeest op school. Mijn kerkbezoek was minder dan de dienstdoende clerus van ons verwachtte en daar sinterklaas een duidelijk herkenbare kapelaan van Dijk was, moest ik, vanwege mijn absentie in het godshuis wachten tot het allerlaatst. De  laatste van een 42 koppige jongensklas.  Dit om te laten merken dat ik als zondig kind geen recht had op een uitgebreide keus uit het stapeltje cadeaus dat voor de klas op een tafel lag te pronken. Daardoor was er voor mij alleen een doosje kleurkrijtjes over.

Je ziet, zo’n gebeurtenis kan een levenslang trauma opleveren. De oorlog heeft daar ook geen goed aan gedaan. De omstandigheden lieten mensen wel bidden, maar ook vrijzinniger omgaan met mijn en dijn. En ik zei al, mijn moeder was ruimhartig (gemakkelijk). Maar dan heb je in een groot gezin natuurlijk liefhebbende broers die zich graag willen laten gelden.

Zo kwam het dat ik, bij mijn consequente weigering om ‘s zondags naar de lering te gaan, (lesuur in de kerk op zondagmiddag voor hernieuwing van de doopbelofte) door mijn broer werd verraden.

 We scheelden een maar anderhalf jaar, maar hij had een klierige mentaliteit.

Toen ik gebukt buiten de deur de ander kant uitliep dan in de richting waar zich de kerk bevond, had hij mij door de openstaande brievenbus voorbij zien gaan en verklikte dit direct aan mijn moeder. Die was bij dit heterdaadje wel verplicht om actie te ondernemen en stuurde mijn broer en zijn vriend achter mij aan. Ik werd betrapt voor een etalage met sportartikelen en zij brachten mij triomfantelijk naar de kerk. Daar werd ik vermanend toegesproken door kapelaan Buis, een kleine dikke in zwarte toga gestoken geestelijke. Mijn broer en zijn vriend hielden mij stevig vast bij mijn armen, zodat ik, bij de bestraffende opmerkingen van de kapelaan mijn benen op kon tillen en ze tegen de dikke buik van kerkelijke gezagdrager kon afzetten. Deze ontstak in woede en verbood mij om verder in de kerk te komen. Met mijn stoffige voetafdruk op zijn zwarte soutane liep hij weg en mijn broer, die wel degelijk gevoelig was voor dit dramatische gebeuren viel om van het lachen. Ze lieten mij los, en ik ben nooit meer naar de kerk geweest.

12 jaar was ik toen, en het is eigenlijk nooit meer goed gekomen. Later kreeg ik verkering met een katholiek meisje. Zij was kind in een conservatieve kerkelijke familie. De eerste keer dat ik haar thuis bracht op een late avond (11 uur, wat een tijd) was de huiskamer bij haar thuis in duister gehuld en tot mijn verbazing lag de hele familie in het donker op hun knieën voor een stoel het avondgebed te bidden.

Om de relatie veilig te stellen ga je dan mee in het geloofs gebeuren en kwam, onder invloed van mijn wel heel sympathieke schoonmoeder weer af en toe in de kerk. Compleet met biechten en communiegang.

Dat voelde heel dubbel. Ook dat is weer verdwenen.

In de loop der tijd heb ik door veel lezen en een ruime interesse voor de historie het een en ander bijgeleerd.

Darwin kwam in beeld, met zijn evolutie theorie. Vele boeken met halve en hele waarheden,  zelfs bijbel en koran kregen aandacht.

Met daarmee de verbazende tegenstellingen tussen de Vaticaanse dogma’s en wetenschappelijke bewijzen.

Wat het meest controversieel voor mij werd is de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Zeker als je de historische feiten er op naslaat. De manier waarop religieuze leiders met de meest wrede uitingen probeerden hun heerschappij te verzekeren uit naam van god. Waar in het Europa van nu het Vaticaan zijn heerschappij ziet afbrokkelen door schandalen en mismanagement, komen extreme islamieten weer te vuur en te zwaar hun denkwijze opdringen aan de andersdenkenden, de ongelovigen.

Elke dag weer krantenartikelen over misdaden die worden begaan in de naam van de door hen gepropageerde almachtige..

Daardoor ben ik tot de conclusie gekomen dat de evolutie zich verkeerd heeft ontwikkeld. Met verbazing en bewondering kijk ik naar de meest mooie natuur documentaires en zie de schoonheid en complexiteit van onze aarde en al het leven dat zich daar op afspeelt. Het is gewoon obsceen om te bedenken dat de mens zich heeft ontwikkeld tot een destructieve uitbuiter van zijn eigen habitat. Hebzucht en macht zijn oorzaken die het leven voor het grootste deel van de wereldbevolking onmogelijk zullen gaan maken.

Dan lees je weer een boek dat uitleg geeft over bepaalde gebeurtenissen waar mensen zich aan conformeren, die dat willen accepteren om houvast te krijgen in hun al dan niet zinvolle bestaan.

Leiders van de wereld propageren een godsbestaan, zweren op bijbel of koran, die ze allemaal op hun eigen manier interpreteren zoals het hen uitkomt. Natuurlijk zijn er eerlijke leiders. Betrouwbare integere denkers en filosofen.

 Maar ook we worden overstelpt met new age goeroes en wellness aanhangers. Hele volksstammen laten zich indoctrineren door profeten en waarheid weters. Wat is waar, en waarom?

En  dan  komt de hamvraag, is er wel een god?

Velen zijn er van overtuigd dat er een schepper is, of dat een hogere macht moet zijn. Deze overtuiging is meestal gebaseerd op oude boeken en geschriften, geschreven in een tijd dat de wereld nog plat was, eten of gegeten worden niet alleen een figuurlijk gebeuren was, waarin onverklaarbare natuurfenomenen door hallucinerende medicijnmannen werden uitgelegd als vragen om bloedoffers, waarin bloedaftapping door bloedzuigers als heilzaam werd beschouwd en een intelligent of eigenzinnig medemens als heks op de brandstapel werd gezet.

Deze boeken worden nog steeds als leidraad aangehouden, en door z.g. wijze mannen dusdanig uitgelegd dat zij daarmee door middel van angst, hel en verdoemenis hun eigen zienswijze als enige waarheid kunnen verkondigen en daarmee hun macht over de onwetende veilig stellen.

Er staan wel degelijk universele waarden in, die door ieder weldenkend mens als reëel en goed kunnen worden onderschreven. Wijze woorden en lessen waar over kan worden gediscussieerd en waarbij in goed overleg de juiste interpretaties uit voort zullen komen.

Maar dogma’s en helse straffen op het niet nakomen van een juiste manier van denken is een bizarre uitleg waarbij de gedachte ‘barmhartigheid’ geweld wordt aangedaan.

Begrippen als medeleven, naastenliefde en onbaatzuchtigheid worden in deze oude boeken keer op keer met tegenovergestelde besluiten onderuit gehaald.

In veel religies zijn de zogenaamde tien geboden terug te vinden. Steeds in andere bewoordingen, maar toch zeer universeel.

In een goede samenleving, familie, woongemeenschap zullen de menselijke waarden in het opvoedingspatroon regel en vanzelfsprekend zijn.

Een boek met wijze spreuken en illustrerende fabels kan daarbij helpen. Maar als deze ontaardden in heftige donderpreken en straffen is er iets verkeerd. Iemand overtuigen van je gelijk is een, maar moord en doodslag als deze je niet willen volgen, dat kan nooit de bedoeling zijn van God, Jaweh, Allah, Thor, Isis, of Zeus.

Zoek de waarheid is een goed streven, zolang de intenties oprecht zijn, wantrouw diegene die zeggen het gevonden te hebben, het propageren als de enige echte waarheid. Want ieder heeft zijn eigen waarheid. Er zullen veel overeenkomsten zijn, maar ook verschillen, genoeg om daarmee een eigen identiteit te waarborgen. Waarheid en eerlijkheid, gecombineerd met de drie universele waarden; medeleven, naastenliefde en onbaatzuchtigheid, daar heb je in principe geen geloof voor nodig.

Oké, een God, of een Almachtige met deze principes, is waard om aangesproken te worden als steun in moeilijke tijden. Maar als deze  eist dat eerst jouw denken moet overeenstemmen met de eisen die de zogenaamde godgeleerden propageren, dan kun je beter bidden tot de zon, die stelt geen eisen, straft niet als je niet denkt zoals de geloofswetten voorschrijven. Die geeft warmte en licht, soms veel, soms weinig, maar in elk geval is dat een waarheid die eerlijk is. Zonder valse woorden en beloften.

En zeg nu eerlijk, wat is een Almachtige, een Schepper, een god waard als deze als eis stelt dat je Hem onvoorwaardelijk moet aanbidden. Dat is toch een pure narcistische instelling. De schepping, als je dat zo wilt noemen is groots en onbegrijpelijk. Het universum is wetenschappelijk niet te verklaren. De Big Bang! Een uitdijend heelal, met getallen die zelfs met supercomputers niet zijn te bevatten. Enorme vraagtekens die je krijgt voorgeschoteld door de onderzoekers naar het ontstaan en het doel daarvan. Moet alles dan een doel hebben?

Wat is het doel van een sterrenstelsel dat in miljarden lichtjaren geleidelijk word opgeslurpt door een of ander zwart gat. En zie je al die onwaarschijnlijk grote systemen, wie zijn wij dan als nanokruimels (een verkleinwoord dat in deze context nog steeds niet klein genoeg is), wie zijn wij in dit geheel. Iets of iemand, die dit galactische, onbeheersbare fenomeen heeft laten ontstaan, is de allergrootste chaoot!

Maar het feit dat het er is, het is er, toch? Wij zien de schoonheid, de enormiteit, de verbazingwekkende ongrijpbaarheid, het onnoemelijke kleine binnen alle materie. Wij met ons bewustzijn willen dat alles doorgronden. We komen steeds dichterbij. De ontwikkelingen gaan razendsnel, en ik ben bang dat mede daardoor onze dagen zijn geteld.

Is er leven na de dood?

Cornelis