HET STEL
Ineens was daar het stel, een koppel, een bijna
onwaarschijnlijk maar zeer aanwezig paar. Ze liepen ons voorbij op de drukste
weg naar het centrum, waar je niet opkijkt van extraverte of kleurrijke
figuren. Heel kleurrijk waren ze niet, maar contrastrijk, absoluut. Vol
verbazing en ook met interesse nam ik hun achterzijde in mij op.
Details, die ik in gedachte al schetsmatig tekende in mijn Moleskine
Zij, dik, heel dik, urbanstijl gekleed. Sluik piekerig blond
haar. Smalle ronde schouders, gehuld in een strak roze truitje tentvormig
uitlopend naar een zeer vol, appelvormig onderlijf. Een strak gespannen, brede
riem dragend korte spijkerrok boven dikke maar welgevormde in een donkere
legging geperste benen. De twee achterzakken van de spijkerrok accentueerden de
volle ronde billen die wiegend van haar omvangrijkheid getuigden. De legging
had wit kanten zomen, die frivool boven een paar eveneens roze, wel 8
centimeter hoog gehielde pumps het voor
mij surrealistische beeld compleet
maakten.
Het contrast met haar metgezel was curieus te noemen.
Een man, jongen. In mijn belegen blikken is bijna iedereen
jong. Lang, slungelig knokig. Warrig opstaand piekhaar. Vanuit mijn blikveld
zag ik een bleek smal profiel. De schouders opgetrokken tot vrijwel oorhoogte. Rafelig
strak korte kleurloze trui, zo kort dat een bleke strook onderrug boven de broek
met laaghangend kruis zichtbaar was. Het
afzakken naar kuitniveau was in mijn ogen een reële dreiging.
De bodem van de smotsige spijkerbroek hing ergens tussen de
knieën! Ik zie ze wel meer, zogenaamde baggy trousers, hoe vertaal je dat,
zakkerige broeken?
Omdat de drager zijn handen in zijn zakken had, vermoed ik
dat dit de enige manier was om het geheel in gareel te houden. Alhoewel,
fatsoen... hier zijn duidelijk de meningen verdeeld.
Ik zou mij zeer ongemakkelijk voelen als mijn broek zich zo
zou manifesteren.
Ook deze had een onbestemde donkergrijze, stoffige kleur.
Wijd, gekreukeld, en veel volle zakken. Door de kreukelpijpen waren zijn
versleten sneakers bijna niet te zien. De rafelende zoom zwiepte afgetrapt over
de straat. Met de gebogen rug was het een enorme tegenstelling naast zijn
gevulde kleurige opponent. Goed
beschouwd hadden ze zeker overeenkomsten. Beiden waren duidelijk wars
van enig decorum en fysiek gezien waren ze allebei omgekeerd evenredig sterk
geaccentueerd in hun verschijnen.
Een merkwaardig stel, dat is dubbel duidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten